ဘယ္ဘယ္ဆီသြားမလဲ

လယ္တီ ဆုံးမစာ ( လူမုိက္တုိ႔ သြားရာလမ္း )  ဆုိပိမ့္မညွာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊  ဂဂၤါသဲမွ်၊ ပြင့္ကုန္ၾကသား၊ ဘုရားသာသနာ၊ ေခတ္အခါတြင္၊ လူရြာနတ္၌၊ နင္ႀကံဳႀကိဳက္လည္း၊ အမုိက္မေျခြ၊ အလုိက္ေန၍၊ အေျခမႀကီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊ ယီးတီးေယာင္ေတာင္၊ ခုတုိင္ေအာင္တည့္။ သန္းေခါင္လကြယ္၊ ေတာအုပ္လယ္၌၊ ရွစ္နယ္ပတ္ကုန္း၊ အျပည့္ဖုံးသည္  မုိဃ္းလံုးတိမ္တုိက္၊ လွ်ပ္မႀကိဳက္သား၊  အမုိက္ေလးပါး၊ အင္ေလးပါးထက္၊  နင္က-ရာေထာင္၊ မကေမွာင္၏။ လူ႔ေဘာင္ လူ႕ရြာ၊ သာသနာ၌၊ ၾကမၼာေတာ္၍၊ ယခုေတြ႕လည္း၊ အေလ့မလြဲ၊ အမ်ားနည္းလွ်င္၊ မုိက္ၿမဲႏွင္ႏွင္၊ မုိက္စ ရႊင္၏၊။  မ်က္ျမင္ေလာက၊ ဤဘ၀ကား၊ ဒုကၡ စင္းစင္း၊ ခ်မ္းသာကင္း၏၊ ေသမင္းအစာ၊ နင့္ခႏၶာကုိ၊ တဏွာဘီလူး၊ အေမွာင့္ပူး၍၊  အ႐ူးျပင္ျပင္၊ နင့္ကုိထင္၏။ နင္နင့္ဆုိင္၊ နင္ပုိင္မဟုတ္၊ နင့္႐ုပ္နင့္နာမ္၊ နင့္သ႑ာန္ကုိ၊  နင့္ဉာဏ္မစူး၊ အေခၚျဖဴး၍၊ မူးမူးေမ့ေမ့၊ အမ်ားေလ့ျဖင့္၊  ေန႔ရက္အပံု၊ လြန္ခဲ့တုန္ၿပီ၊ အာ႐ံု ၀တၳဳ၊ မီးစာစုျဖင့္၊ မႈ႕မႈ႕ရရ၊ နင္အားက်လည္း၊  ဓားျပေသမင္း၊ သူတပ္နင္းက၊ မျငင္းဆန္သာ၊ နင့္ခႏၶာသည္၊  ျပာပံုအၿပီး၊ ျဖစ္လုနီးၿပီ၊ ရီးတီးယားတား၊ ေသ၍သြားလည္း၊ တရားမႂကြယ္၊ အထုပ္ငယ္လွ်က္၊ အပါယ္စခန္း၊ သြားၿမဲလမ္း၌  တပန္းဟုိက္ဟုိက္၊ တစ္႐ႈိက္ငင္ငင္၊  တျငင္ၿငိဳၿငိဳ၊ ဆင္းရဲပုိလွ်က္၊ ထုိထုိဘ၀၊ အနႏၲလွ်င္၊ အစမဆံုး၊ အမ်ားဆံုးတည့္၊ အႏႈန္းမပ်က္၊ ေနာက္နရက္( ငရဲ )၀ယ္၊ တစ္သက္ႏြယ္ႏြယ္၊ အျမစ္တြယ္သုိ႔၊ အပါယ္ထုိထုိ၊ ဥဒဟုိသည္၊  နင့္လုိ လူမုိက္သြားလမ္းတည္း။ ဓမၼဂီရိ at 6:30 AM