ေဗဒင္နကၡတ္ႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာ

Sunday, May 15, 2011 ဗုဒၶ သာသနာႏွင့္ နကၡတ္ေဗဒင္ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးကို ေကာင္းကံ၊မေကာင္းကံက ဖန္တီးမေပးဘဲ ကိတ္ျဂိဳဟ္မွတစ္ပါး ျဂိဳဟ္ၾကီးရွစ္လံုးက ဖန္တီးေပးသည္ဟူေသာ ေဗဒင္၊နကၡတ္ အယူအဆသည္ ဗုဒၶႏွင့္အလြန္ပင္ ဆန့္က်င္လွပါ၏။ကခ်င္ျပည္နယ္၊နမၼားျမိဳ႕၊မဂၤလာရာမေက်ာင္းဆရာ ေတာ္ ဦးဥာဏက ေအာက္ပါအတုိင္းသတိေပးေရးသားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ `ဘုရားေဟာထက္ ေဗဒင္ကိုယံုသူေတြ၊မႏၱာန္က်မ္းကို ယံုသူေတြကမ်ားပါတယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါမွာထုတ္တဲ့ သၾကၤန္စာမွာ ျဗဟၼာမင္းရဲ႕ဦးေခါင္းျပတ္ၾကီးကို နတ္သမီးမ်ား တစ္ ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လက္ကမ္းေနတာ ျမင္တယ္မဟုတ္လား။ျမတ္စြာဘုရားက နတ္ ျဗဟၼာမ်ား၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ကမၼဇရုပ္ေတြခ်ည္းမို႕ေသလွ်င္ မီးေတာက္သဖြယ္ ေပ်ာက္ကြယ္တတ္တာလုိ႕ေဟာတယ္။ ေဗဒင္က ယခုထိေခါင္းျပတ္ၾကီးမပုပ္ေသးဘူး၊ ျမန္မာျပည္က လူေတြ  ယံုၾကည္လက္ခံေနသမွ် ပုပ္မွာမဟုတ္ဘူးကြဲ႕၊ေဗဒင္က ရက္ရာဇာနဲ႕ျပႆဒါး ကို ပဓာနထားသကြဲ႕။ျမတ္စြာဘုရားက ကုသိုလ္နဲ႕အကုသိုလ္ကို ပဓာနထားသကြဲ႕။ ေဗဒင္က မဟာဘုတ္ေလးပါးကို ပဓာနထား၍ ထူသကြဲ႕။ျမတ္စြာဘုရားက သမၸတၱိေလး ပါးကို အဓိကထား၍ ထူသကြဲ႕။ကဲ…မဆန္႕က်င္ပါလား။ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ဆန္႕က်င္ တာကိုယံုလွ်င္ ဘုရားတရားကိုမယံုရာက်တာေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတာကို သေဗၺက မၼသကာသတၱာ၊ကမၼံသေတၱ၀ိဘဇၨတိတဲ့…နဂါးခံတြင္းက်ရင္ ပ်က္စီးတတ္တယ္လုိ႕လည္း မပါ။ မသာကိုစံခ်ရင္ တစ္ေလာင္းႏွင့္ ကိစၥမျပီးတတ္ဘူးလို႕လည္းမပါ.အိမ္တိုင္ထူတာ နကၡတ္မေကာင္းရင္ ပ်က္စီးတတ္တယ္လို႕လည္းမပါ။မဂၤလာေဆာင္တာ ရက္မေရြးမိ လုိ႕ပ်က္စီးရတယ္လို႕လည္းမပါ။ဓမၼာေသာက အင္း၀ရာဇာက်လို႕ ပ်က္စီးတတ္တာ လည္းမပါ။ သားစဦးေန မီးလုိေမႊဆိုတာလည္းမပါ။ တနဂၤေႏြ၊တနလၤာ၊အဂၤါဆိုတာေတြဟာ ပညတ္သေကၤတေတြပဲ။လူကိုေကာင္းေအာင္ ဆိုးေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး၊ကုသိုလ္ကံက သာ ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္၍ အကုသိုလ္ကံကသာ မေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္တယ္။ ဒီေတာ့ အကုသိုလ္္ကံဆိုလွ်င္ ေျမြဆိုး ကင္းဆုိးကဲ့သို႕ ေၾကာက္လန္႕ျပီး ကုသိုလ္ကံကို ကၠစၦာသယ ပတၱျမားကဲ့သို႕ သေဘာထားကာ အားကိုးၾကမွ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိမွာ မဟုတ္လား` ဟု ထုတ္ျပခဲ့ပါသည္။ အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု စံကင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း ` တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကံတရားဟာ တစ္ကမၻာလံုးမွာရွိတဲ့ လူေတြတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ ေယာက္မတူေအာင္ စီမံထားတယ္။တူတဲ့ေနရာတူေပမယ့္ မတူတဲ့ေနရာေတြက အမ်ား ၾကီးရွိတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ကမၼံ သေတၱ  ၀ိဘဇၨတိ လို႕ ေဟာေတာ္မူတာပဲ။မိမိကုိယ္ ကို မေကာင္းေအာင္လုပ္တာဘယ္သူလဲ။ မိမိအလုပ္ကိစၥ မိမိကံပဲ။ ေဘးရန္အႏၱရာယ္မ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သူလုပ္သလဲ။ မိမိကံက လုပ္တာပဲ။ ဥပမာ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးရွိတယ္။ ဒီျမစ္ၾကီးက ကုန္းေပၚေနတဲ့သူကို ေရနစ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ျမစ္ထဲဆင္းတဲ့သူကို သာ ေရနစ္ေစႏုိင္တယ္။ဒီအတုိင္းပဲ ေဘးရန္အႏၱရာယ္ေတြရွိေပမယ့္လည္း အလုပ္ ေကာင္းလုပ္သူ၊ကံေကာင္းရွိသူ ေဘးရန္အႏၱရာယ္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ကံေကာင္းမရွိသူသာ ေဘးရန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ မိမိရဲ႕ကံညံံ႕၊ကံယုတ္ မ်ားကိုသာ ေၾကာက္စရာလိုတယ္။ ေဘးရန္အႏၱရာယ္ေတြ ေၾကာက္စရာမလုိဘူး။ျဂိဳဟ္ ၾကီး ရွစ္လံုးပူးပူး မပူးပူး ဇာတိဇရာ မရဏစတဲ့ ေဘးရန္ေတြကို သတၱ၀ါတုိင္းေတြ႕ေန ၾကရတယ္။သံသရာက်င္လည္ခိုက္မွာ မေကာင္းမွဳကံပါလာလုိ႕ ကပ္ၾကီးသံုးပါးေတြ႕ၾက ရာ သံသရာဒုကၡခံၾကရတယ္။ ေဘးရန္ေတြက မိမိမွာျဖစ္လာတာမဟုတ္လား။ကိုယ့္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြျဖစ္ေနၾကရတာ။ အတိတ္နမိတ္ဆိုတာက တစ္ခါ တစ္ရံေတာ့ ရွိတတ္ပါရဲ႕။ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ ရွိေနေပမယ့္လည္း ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္က ဘယ္ သူ႕ကိုမွလည္း လာမေခၚပါဘူး။ကိုယ့္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ကသာ ငရဲ႕ၾကီးရွစ္ထပ္ရွိရာ ကို ေခၚသြားႏုိင္တယ္` လို႕မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ေဗဒင္၊ နကၡတ္၊ျဂိဳဟ္၊ေဘးရန္ေတြဟာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္။မိမိျပဳ လုပ္ေသာ မေကာင္းမွဳအကုသိုလ္ကံမ်ားသည္သာ ေၾကာက္စရာအစစ္ျဖစ္သည္။ဒီျဂိဳဟ္ ထဲေရာက္ေနလုိ႕ ဒီနကၡတ္နဲ႕ တည္ေနလို႕ ဒီဆိုးက်ိဳးကိုခံစားရတာဟု ယူဆလိုက္လွ်င္ ကံ၊ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ေသာ ကမၼႆတကာ သမၼာဒိ႒ိအျဖစ္မွ ေသြဖည္၍ မိစၦာဒိ႒ိ အယူသို႕ သက္၀င္သြားေလျပီ။ နကၡတ္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနေသာ လူမိုက္ကို ေကာင္း က်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားက လြန္ေျမာက္၍သြားၾကသည္။ေကာင္းေသာအလုပ္ကုိစလုပ္ေသာ ေန႕သည္ပင္ ေကာင္းေသာနကၡတ္ျဖစ္၏။ေကာင္းကင္မွာသြားေနသာ နကၡတ္မ်ားသည္ အဘယ္အက်ိဳးစီးပြားကိုမွ ျပီးေျမာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။လူတစ္ ေယာက္၏ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးကို ကံတရားထက္ ေဗဒင္ဂဏန္းသခ်ၤာ၊နကၡတ္မ်ားက ဖန္တီးႏုိင္သည္ဟု ယူဆလိုက္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ မပီသႏိုင္ေတာ့ေပ။ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းဟာ ဥစၥာရယ္၊ကုသိုလ္ရယ္၊ပညာဗဟုသုတ ရယ္ တစ္ခုခုကိုရရွိျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို ကုန္လြန္ေစတယ္။ ပညာမဲ့လူမိုက္ကေတာ့ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊အိပ္ျခင္း၊ျငင္းခုန္ခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို ကုန္လြန္ေစတယ္။ အခ်ိန္မွန္သမွ်ထဲက ဥစၥာ၊ပညာဗဟုသုတရေအာင္ယူျပီး ကုသုိလ္တ ရားမ်ားကိုလည္းရေအာင္ယူတယ္။ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ခႏၶာ ပ်က္ကိန္းက လြတ္ခဲ့ရတယ္။ ကံဆိုတာ ေကာင္းေအာင္လုပ္လို႕ရတယ္။ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀ နာလုပ္တာဟာ ကံေကာင္းေအာင္လုပ္တာပဲ။ မေကာင္းကိ်ဳးေတြ ေပးမရေအာင္ အ ေကာင္းဆံုးယၾတာေခ်ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာေတြကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ ဖုိ႕ပဲလိုတယ္။ကုသိုလ္ကံသစ္မ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ၾကိဳးစား အားထုတ္ေနသမွ် အကု သိုလ္ကံဆိုးမ်ား ေခါင္းေထာင္မလာႏုိင္ဘဲ ေနာက္ဆုတ္သြားေပမည္။ ကုသုိလ္ကို ကုိယ္က ေမ့လွ်င္ ကုသိုလ္က ကိုယ့္ကုိေမ႕လိမ့္မည္။ ကုသုိလ္က ကိုယ့္ကုိေမ့လွ်င္ ေဘးေတြ႕လိမ့္မည္။ ေဗဒင္၊နကၡတ္၊အတိတ္၊နမိတ္၊တေဘာင္စသည္တို႕ကို ေကာတုဟ လမဂၤလာဟုေခၚသည္။ထိုေကာတုဟလမဂၤလာကို ယံုၾကည္ျခင္းကို မိမိကိုယ္ကို အညံံ႕ ဆံုး၊အညစ္ဆံုးဥပါသကာထဲ ဆြဲခ်လိုက္ျခင္းႏွင့္တူေပသည္။ ၾသ၀ါဒစကားမ်ား၊ စာသားမ်ား ေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္၊ မူရင္း ေရးသားသူ မသိရပါ။ သိလ်င္လည္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါမည္။ ဓမၼဂီရိ at 11:34 PM