မရဏ (ေသျခင္း) (အပိုင္း-၁) +++++++++
(၁) ဘ၀ဆံုးမရဏ,
(၂) သႏၲတိမရဏ,
(၃) ခဏိကမရဏ- ဟူ၍ သံုးပါး အျပား႐ွိ၏။
(၁) ဘ၀ဆံုးမရဏ အာယုကၡယ-အသက္တမ္းကုန္၍ ေသျခင္းတစ္ပါး၊ ကမၼကၡယ-ကံအစြမ္းကုန္၍ ေသျခင္းတစ္ပါး၊ ဥဘယကၡယ-အသက္တမ္း လည္းကုန္, ကံအစြမ္းလည္းကုန္ ႏွစ္ပါးဆံု၍ ေသျခင္းတစ္ပါး၊ ဥပေစၦဒက-အကုသုိလ္ကံတပါး အတင္းျဖတ္၍ ေသျခင္းတပါး၊ ဤ ၄- ပါးေသာ ေသျခင္းသည္ ဘ၀ဆံုးမရဏ မည္၏။ (၂) သႏၲတိမရဏ သႏၲတိမရဏ သည္ နာမ္သႏၲတိမရဏ, ႐ုပ္သႏၲတိမရဏ ဟူ၍ ႏွစ္ပါး႐ွိ၏။ ။ နာမ္သႏၲတိမရဏဆိုသည္ကား-ဆိုက္ေရာက္ေသာ အခြင့္အားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ နာမ္ဓာတ္တို႔၏ ကြယ္ေပ်ာက္ ပ်က္ဆံုးျခင္းတည္း၊ ထိုနာမ္သႏၲတိမရဏသည္ မ်က္စိ၌ အျမင္ဓာတ္စု၏ ေသဆံုးျခင္း, နား၌ အၾကားဓာတ္စု၏ ေသဆံုးျခင္း, ႏွာေခါင္း၌ အနံ႔ ဓာတ္စု၏ ေသဆံုးျခင္း, လွ်ာ၌ အရသာကုိ သိေသာ ဓာတ္စု၏ ေသဆံုး ျခင္း,တကုိယ္လံုး၌ အေတြ႕အထိကိုသိေသာ ဓာတ္စု၏ ေသဆံုးျခင္း, ႏွလံုးအိမ္တြင္း၌ အႀကံအဖန္ ဓာတ္စု၏ ေသဆံုးျခင္းဟူ၍ ေျခာက္ပါး အျပား႐ွိ၏။ ဖႆေျခာက္ပါး၏ ေသျခင္း, ေ၀ဒနာ ေျခာက္ပါး၏ ေသျခင္း, သညာေျခာက္ပါး၏ ေသျခင္း, ေစတနာ ေျခာက္ပါး၏ ေသျခင္း, ၀ိတက္ေျခာက္ပါး၏ ေသျခင္း, ၀ိစာရေျခာက္ပါး၏ ေသျခင္း, ၀ီရိယ၏ ေသျခင္း, ပီတိ၏ ေသျခင္း, ဆႏၵ၏ ေသျခင္း, ေလာဘ၏ ေသျခင္း, ေဒါသ၏ ေသျခင္း, ေမာဟ၏ ေသျခင္း, မာန၏ ေသျခင္း, ဒိ႒ိ၏ ေသျခင္း, ဣႆာ၏ ေသျခင္း, မေစၦရ၏ ေသျခင္း, သဒၶါ၏ ေသျခင္း, သတိ၏ ေသျခင္း, ဟိရီၾသတၱပၸ၏ ေသျခင္း, အေလာဘ၏ ေသျခင္း, အေဒါသ၏ ေသျခင္း, အေမာဟေခၚေသာ ပညာ၏ ေသျခင္း, က႐ုဏာ၏ ေသျခင္း, မုဒိတာ၏ ေသျခင္း, ဒါနကုသုိလ္စိတ္၏ ေသျခင္း, သီလကုသုိလ္စိတ္၏ ေသျခင္း, ဘာ၀နာကုသုိလ္စိတ္၏ ေသျခင္း, ကာယကံ၏ ေသျခင္း, ၀စီကံ၏ ေသျခင္း, မေနာကံ၏ ေသျခင္း အစ႐ွိ သည္ျဖင့္ နာမ္၏ ေသျခင္းသည္ မ်ားေသာ အျပား႐ွိ၏။ “ေသျခင္း”ဆိုသည္ကား-မီးျပင္းထိုး၍ တစုံတခုကုိ က်ိဳခ်က္ေသာ အခါ ေရပြက္တို႔သည္ မီး၏ အဟုန္ေၾကာင့္ ဆူဆူတက္၍ ထကုန္၏၊ မီးကုိ ၿငိမ္း၍ ထားေသာအခါ ထိုေရပြက္တို႔သည္ ကြယ္ေပ်ာက္ပ်က္ဆံုး၍ ကုန္၏၊ ေရပကတိတိုင္း ႐ွိ၏၊ တဖန္ မီးထိုးျပန္လွ်င္ ဆူပြက္ၿမဲ ဆူပြက္ ျပန္၏၊ မီးၿငိမ္းျပန္လွ်င္ အပြက္အကုန္ ေသၿမဲ ေသျပန္၏၊ မီးေတာက္ ျပန္လွ်င္ ပြက္ၿမဲပြက္ျပန္၏၊ မီးမ႐ွိျပန္လွ်င္ အပြက္ေသၿမဲ ေသျပန္၏၊ ဤဥပမာ၌ အပြက္ေသသည္ ဟူသကဲ႔သုိ႔ ထိုထိုဓာတ္၏ ေသျခင္းတည္း။ ေလာဘအာ႐ံု၌ ႀကံဳေတြ႕ေသာအခါ ႏွလံုးထဲမွာ ေလာဘဓာတ္ ပြက္ပြက္ ဆူ ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏၊ ထိုအာ႐ံုႏွင့္ လြဲျပန္လွ်င္ ထိုေလာဘဓာတ္ ေသျပန္ ၏၊ အကုန္လံုး ကြယ္ပ်က္ ေပ်ာက္ဆံုးျပန္၏၊ တဖန္ ထိုအာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ျပန္လွ်င္ ေလာဘဓာတ္ ပြက္ပြက္ဆူျဖစ္ေပၚျပန္၏၊ အာ႐ံုႏွင့္ လြဲျပန္လွ်င္ ေသေပ်ာက္ၿမဲ ေသေပ်ာက္ျပန္၏၊ ဤသုိ႔ ဓာတ္ေသသည္ကုိ “မရဏ” ဟုဆိုသတည္း။ မ်က္စိႏွင့္ ထိုထိုအဆင္းသဏၭာန္ ေတြ႕ထိ၍ ေနဆဲအခါ၌ စကၡဳ အၾကည္ေပၚမွာ စကၡဳ၀ိညာဏ္ႏွင့္တကြ နာမ္အျမင္ဓာတ္စု ပြက္ပြက္ဆူ ျဖစ္ေပၚ၍ေန၏၊ ဤကား နာမ္၏ သႏၲတိဇာတိဓမၼတည္း။ ။ ထိုအဆင္း သဏၭာန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာလြဲျပန္လွ်င္ ၀ိညာဏ္ႏွင့္တကြ ထိုနာမ္ဓာတ္စု အကုန္ ေသ၏၊ ေပ်ာက္ပ်က္ကြယ္ဆံုး၏၊ ဤကား-နာမ္၏ သႏၲတိမရဏဓမၼ ႀကီးတည္း။ - ေရကို က်ိဳခ်က္ရာ၌ ေရႏွင့္ စကၡဳအၾကည္သည္ တူ၏၊ - မီးေတာက္ႏွင့္ ထိုထိုအဆင္းသဏၭာန္စုသည္ တူ၏၊ - မီးေတာက္၏ အဟုန္ေၾကာင့္ ေရအျပင္မွာ ေရပြက္ငယ္ေတြ ဆူဆူတက္ ပြက္ေပၚသည္ႏွင့္ ထိုထိုအဆင္းသဏၭာန္ အရိပ္ခိုက္မႈ, ထင္မႈေၾကာင့္ စကၡဳအၾကည္ေပၚမွ စကၡဳ ၀ိညာဏ္စေသာ နာမ္ဓာတ္စု ဆူဆူတက္ ျဖစ္ေပၚမႈ တူ၏၊ - မီးၿငိမ္းလွ်င္ ရပြက္ငယ္ေတြ အကုန္ေပ်ာက္ဆံုးသည္ႏွင့္ ထိုထိုအဆင္း သဏၭာန္ရိပ္စု ခိုက္မႈ ထင္မႈ မ႐ွိျပန္လွ်င္ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတ္ႏွင့္တကြေသာ ထိုနာမ္ဓာတ္စု ေသဆံုး ကြယ္ေပ်ာက္မႈသည္ တူ၏။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး
No comments:
Post a Comment